Dit voorjaar was ik op vakantie in het Zuiden van Frankrijk. De zon stond hoog, de temperaturen waren exotisch en de krekels tsjirpten erop los. Nee, dat is fout. Het is de cigale die tsjirpt, een soort cicade, en geen krekel. Een misverstand dat ontstaan is bij de vertaling van de parabel ‘De krekel en de mier’. In België leeft onder andere deze groene cicade.
Het beestje is een pak kleiner dan de Zuidelijke variant, maar daarom niet minder leuk. Alhoewel, deze groene cicade staat ook bekend als aantaster van gewassen. Hij leeft vooral van plantensappen en heeft een voorkeur voor grassen. Ze zijn dan ook vooral in graslanden te vinden, maar ook in tuinen.
Eitjes leggen ze dan weer in plantenstengels of onder planten. De larve, of nimf, leeft vervolgens het liefst van jonge boomhars. Vervolgens vervellen de nimfen verscheidene keren tijdens hun groei. Eenmaal volwassen leven ze niet zo lang meer, enkel maar een korte tijd nadat ze eitjes hebben gelegd.
Volgens Wikipedia hebben de vrouwtjes eerder grasgroene dekvleugels, mannetjes eerder blauwgroen of blauwzwart. Afgaande van die wijsheid, vermoed ik dat ik een mannelijk exemplaar gefotografeerd heb. Verder zijn de kop, de poten en buik geel van kleur.
De groene cicade is een heel goede springer en vlieger en kan afstanden van 10 meter bereiken. Verder behoort ze tot dezelfde orde van de bladluizen en wantsen, en niet tot die van de sprinkhanen, zoals ik dacht.
Heb je toevallig ooit al eens een prakje schuimend ‘spuug’ op planten gezien, misschien op lavendel? Dan ben je onbewust ook al in aanraking gekomen met cicades. Het is namelijk de plaats waar de larve van de schuimcicade woont.
Reactie plaatsen
Reacties