Het was iets dat me al wekenlang in de ban hield. Plots zag ik het verschijnen, maar ik had geen idee wat het was. Dit papieren bolletje, of daar lijkt het toch op, hing stil in het web van een spin. Een paar dagen geleden gaf dit kleine bolletje zichzelf dan eindelijk toch prijs. Weet jij wat het is?
Er gaat een verhaal aan vooraf. Ik had die spin al langer in het oog, zeker omdat er een tweede spin in haar web leefde. Ik vond het wel grappig dat twee spinnen samen in een enkel web konden leven. Ze leken ook niet op elkaar, wat het des te specialer maakte. Groot was mijn verbazing toen ik op een ochtend de kleinste van de twee spinnen dood aantrof.
Verdacht, niet? Toch in mijn ogen. Ik vond het echt bizar dat deze spin, die toch een behoorlijke tijd vreedzaam naast die andere had geleefd, plots dood neerlag. Hadden ze gevochten? Vond de éne de andere dan toch een lekker hapje?
Een paar dagen later, rond 14 juli, verscheen dat grijze, kleine bolletje in haar web. Weer een paar dagen later verscheen er een tweede bolletje. Ondertussen had ik elders ook een spin gevonden die net zulke bolletjes in haar web had hangen. Fascinerend genoeg voor mij om het een tijdje bij te houden wat er zoal gaande was.
Was je direct opgevallen hoe de bovenstaande spin en de kleine spin daarboven op elkaar lijken? Nee? Wel, mij ook niet, tot ik een paar dagen geleden de foto’s aan het bekijken was en er een klik ontstond.
Ik had ook nog steeds geen goede foto van de dikkere, grotere spin. Een paar weken geleden was het mij eindelijk gelukt om haar goed in beeld te krijgen en kon ik op zoek naar haar naam. Niet simpel, zo bleek, aangezien ik de naam maar gisteren ben te weten ben gekomen: Parasteatoda tepidariorum, oftewel de Broeikasspin. In Amerika heet ze de Amerikaanse huisspin. Say what? Zo zien huisspinnen er toch niet uit? Bij ons niet, nee. Hier bij ons bedoelen ze daarmee die dikke, zwarte, harige spinnen die in ons bad terecht komen. Deze dikke spin met zwarte en beige kleuren had ik nog nooit eerder gezien. Ze behoort toe tot de kogelspinnen.
Allemaal goed en wel, maar daarmee wist ik dus nog steeds niet wat die bolletjes waren. Ik merkte wel dat de spinnen de bolletjes met rust lieten. Soms was ze er wel aan het betasten of een beetje aan het verdraaien. Ik vroeg me af of het eitjes zouden zijn, maar elke keer ik die onbekende spin opzocht, kreeg ik maar geen duidelijke foto van dergelijke eicocons.
Tot ik op een dag deze foto nam. Kijk eens goed naar dat grijze bolletje. Zie je er die gele stipjes in? Dat zijn inderdaad eitjes. Joepie! Het mysterie was eindelijk ontrafeld. Had je het goed geraden? Die grijze bolletjes zijn eicocons.
Weken heb ik ze verder in de gaten gehouden. Veel gebeurde er dus niet. Tot drie dagen geleden ik in een van de drie — jawel, ondertussen drie — nesten puntjes in de eicocon had ontdekt en wel met een hele meute spinnetjes errond.
En ook eergisteren kreeg ik in het eerste nest nieuws van de blijde geboorte van een honderd spinnetjes. De dag daarna kwam ook het tweede bolletje uit met een hele reeks kleine, grijze spinnetjes.
Nu enkel nog het derde nest afwachten. Daarna zie ik hoe ze verder evolueren. En dat kleine spinnetje, dat was de arme vader die de geslachtsgemeenschap waarschijnlijk niet overleefd had.
Reactie plaatsen
Reacties