Er zit een kapoentje in zijn badje. Een ander sloebertje ligt moe in zijn bed. Het is behoorlijk bewolkt, maar af en toe schijnt de zon. Een aangenaam windje maakt het drukkende weer dragelijk. Ik sluit mijn ogen en luister.
Een van de oefeningen van mindfulness is om stil te staan bij het leven hier en nu. Vandaar dus een oefening over stilstaan bij waarnemingen. Voor zo’n vijf minuten zit ik stil in mijn tuin en observeer ik enkel wat ik hoor, zonder mij te laten opgaan in andere gedachtengangen. Niet simpel, maar wel het proberen waard. Het is tijd voor een lijstje.
Wat hoor ik?
- een vliegtuig
- water dat uit een gietertje loopt
- fluitende merels
- een auto die voorbij rijdt
- een kettingzaag
- het gezoem van een vlieg
- roekoeënde duiven
- het geruis van de wind door de bomen
- pratende buren
- een taterend kapoentje
- mijn vingers die op het toetsenbord typen
- een blaffende hond
We zijn een paar uur en een uitgebreide kaasschotel later nu. Het eerste moment dat ik luisterde was alles stil, maar langzaamaan maakten geluiden zich duidelijker hoorbaar. Zoals een tikkende klok die plots op de voorgrond treedt. Als ik het lijstje hierboven bekijk, dan valt mij direct op dat ik de geluiden in twee categorieën kan onderverdelen: geluiden die mij storen en geluiden die rustgevend zijn. Sommige geluiden liggen ergens tussenin.
Ik stoor mij aan blaffende honden, vooral als ik in bed lig en probeer te slapen. Ik stoor mij aan de kettingzaag die voortdruist uit het eeuwige metselwerk voor onze deur. Ik stoor mij aan pratende buren, al vind ik hun schlagermuziek best nog grappig. Ik stoor mij soms aan het voortdurende gepraat van mijn kapoen.
Ik hou van het geruis van de wind tussen de bomen. Ik hou van de roekoeënde duiven en fluitende merels. Niets is zo rustgevend als de natuur voor mij. Ik hou ervan wanneer mijn kapoen eindeloos aan het uitleggen is en ik in zijn enthousiasme zijn blijdschap en geluk zie.
Wat ik hieruit leer, is dat veel van deze geluiden vaak te maken hebben met mijn ingesteldheid. Wanneer ik gefrustreerd ben, zullen geluiden mij sneller op de zenuwen werken. Geluiden worden mij te veel. Dan heb ik stilte en natuur rond mij nodig. Maar wanneer ik er de tijd voor neem, echt de tijd voor neem, en mij zonder gedachten ervoor openstel, dan creëer ik rust voor mijzelf en kan ik alles gemakkelijker accepteren. Zo leer ik opnieuw genieten.
Reactie plaatsen
Reacties