Het regende gisteren. Dat ik het volgende diertje tegenkwam, was dan ook geen echte verrassing. Deze gewone tuinslak zat op haar gemakje rond te trekken in onze beukenhaag.
De gewone tuinslak hoeft niet veel introductie. Het is een typisch element van elke tuin, al zie je vaker lege huisjes dan de kruipende slak zelf. Bij mijn ouders had een lijster er zelfs een sport van gemaakt om slakken telkens op dezelfde plaats tegen de terrastegels te tikken en op te eten. De plaats was een waar slagveld.
Verschillen tussen vrouwtjes en mannetjes hoef je niet te zoeken. Deze slakken zijn hermafrodiet en dus tweeslachtig. Tijdens de paring bevruchten deze slakken elkaar en elk zal eitjes hebben.
Het gele huisje met bruine cirkelende strepen is typisch voor deze slak. Hoe meer strepen er zichtbaar zijn en dus hoe meer bruin, hoe dichter begroeid het territorium. Hoe minder strepen, hoe opener het landschap waarin ze is opgegroeid. De foto’s hierboven tonen ook niet dezelfde slak, om maar aan te tonen dat dezelfde soort verschillende patronen op hun huisjes kunnen hebben. Haar lichaam is naar de grijze kant en lichtjes doorzichtig. Dat ze van water houden is omdat het weekdieren zijn. Slakken zijn ook de enige weekdieren die op het land te vinden zijn.
Reactie plaatsen
Reacties