Deinend op de wind gedijt de boterbloem rustig in de gras- en weilanden. Het knalgele bloemetje springt met haar talrijke aanwezigheid direct in het oog. Het is het symbool van kinderlijke onbevangenheid.
Het stuifmeel van de boterbloem wordt gegeerd door bijen. Grazende dieren laten ze eerder staan wegens haar giftige stoffen, maar zullen haar gedroogd wel opeten. De boterbloem is een sierlijk plantje, maar naast de eenvoudige pracht, vind ik vooral haar betekenis prachtig: (Bron)
Symbool voor zelfrespect (rijkdom), kinderlijke onbevangenheid en stralende charme.
Kinderlijke onbevangenheid, wat zijn we dat als volwassenen vergeten. Hoe vaak doen wij nog iets spontaan zonder bij na te denken? We zijn ons zo zelfbewust, de blik van anderen steeds gewaar wordend, dat we alles overdenken. Daarom deed ik vandaag iets waar kinderen van houden. Iets waar ik ook van houd, maar waarvan ik denk ‘volwassenen doen dit niet meer, het is voor kinderen’. Ik liep op mijn blote voeten door het gras, naar de overkant van de straat en stond tussen de boterbloemen. De bouwvakkers die verderop een dak aan het plaatsen waren, heb ik maar even genegeerd.
Het voelde zalig. Het koele van de blaadjes, de kleurenmix van groen en geel. Het deed me terugdenken aan mijn kindertijd, toen ik hele tijden met blote voeten door het gras rende. Toen dacht ik nog niet dat ik zou kunnen gestoken worden. Ik zat er ook niet mee in dat mijn voeten vuil zouden worden van de aarde. Maar wat maakt dat eigenlijk allemaal uit? Een beetje vuiligheid was je zo af. De kans dat je gestoken wordt is minimaal. Het enige waar ik voor opzij ben gestapt, was een vogelscheetje.
Kinderlijke onbevangenheid, het is iets waar we als volwassenen nog iets van kunnen leren.
Reactie plaatsen
Reacties